Sinds kort heb ik een kippenhok met een gigantische ren waar kippen en een haan elkaar achterna kunnen zitten, scharrelen en met mij op stok kunnen. Omdat de dames een rijke levenservaring hebben en ik hen veel serieuzer neem dan de wezens buiten het kippenhok, besprak ik met hen de volgende aanval op de alternatieve media. De haan hield zich afzijdig, maar controleerde voortdurend of ik niet te ver ging in het gesprek.

Mijn ervaring met kippen is een warme. Het zijn interessante en vooral nieuwsgierige wezens die de hele dag van alles oppikken. Eigenlijk net als mensen die de godganse dag het journaal op tv hebben aanstaan, maar dan natuurlijker en vooral selectiever. Vandaar dat mijn keuze op hen viel om eens een ernstig gesprek mee te voeren over de dingen die mis gaan in Nederland. Zij hebben een meer open visie, hebben geen vooroordelen aangeleerd, zijn niet geïndoctrineerd om de autoriteiten te geloven en zeggen het mij vooral recht voor mijn raap.

En nog even een waarschuwing, denk niet het zijn domme dieren die alleen maar kakelen, nee, de dames weten waarover ze het hebben. Dus onderschat hun wijsheid niet, daardoor zijn meer beschavingen naar de Filistijnen gegaan.

Gisteravond was het zover. De dames zijn pas bereid hun woning binnen te gaan als het schemert. Dus tot die tijd wacht ik op mijn stoel, die in de ren staat, op hun moment dat ze op stok willen. Voor dat tijdstip met de zon onder en een heerlijke koelte onder de bomen, bespreek ik met hen allerlei zaken. Het verplicht me alles duidelijk op een rijtje te hebben waardoor ik hen zonder overbodige details kan vertellen wat er speelt.

“Dames, wij hebben in mijn vaderland twee groepen van mensen,” zeg ik, terwijl de kiekens nog wat napikken. “Mensen die het land leiden, zoals mijnheer De Haan en onderdanen, zoals jullie die binnen de ren blijven.” “Nu probeert in mijn land, een kleine groep leiders, de baas te spelen door de onderdanen voor de gek te houden met allerlei verhaaltjes, wat zij ‘nieuws’ noemen.” “Dat lukt hun uitstekend. Gelukkig is er een groep mensen die de onderdanen geen verhaaltjes willen vertellen, maar juist dat wat echt gebeurt.”

Ik zie dat de meeste kippen naast mijn stoel zijn gaan zitten en dat een enkeling nog steeds pikkend rondloopt. “Snappen jullie wat ik bedoel?”, vraag ik de toehoorders. Ik hoor de meeste instemmend tokkelen. “Goed, dan gaan we verder.”, zeg ik opgewekt door zoveel aandacht. Het wil namelijk ook weleens gebeuren dat ze me compleet negeren en achter voor mij onzichtbare insecten blijven lopen. Blijkbaar voelen ze nu dat ik iets belangrijks met hen te delen heb.

“De groep die vertelt wat echt gebeurt, noemen wij alternatieve media.” “Natuurlijk vindt de groep leiders dit niet goed, zij proberen de mensen van de alternatieve media tegen elkaar uit te spelen en dat lukt prima. Bij twee media is al ruzie geweest, hier zijn de oprichters vertrokken. Ik vorm al meer dan dertien jaar ook zo’n alternatief medium en daarom doet het me zeer te zien dat collega’s kapot gemaakt worden.” Ik pink een traan weg, terwijl ik merk dat ik ondertussen de aandacht van alle dames heb. Zij zitten gezusterlijk tegen elkaar aan en om mij heen. Met hun kraalogen kijken ze mij vriendelijk aan.

Ik slik wat weg en ga verder. “Nu is zojuist een collega aangevallen, door iemand die wij ook rekenen tot de alternatieve media, dus door een collega,” zeg ik met luide stem terwijl ik voel dat ik rood aanloop van boosheid. Het fijne van de dames is dat ze zo rustig kunnen blijven en die rust ook naar me kunnen toesturen. Ik voel direct dat ze daarmee bezig zijn. Hun getokkel verstomt, ze zijn muisstil.

“Deze aanvaller maakt zijn collega in een Youtubefilmpje zwart zonder zijn naam te noemen.” “Het is treurig. Ik ben blij dat jullie niet zo rottig met elkaar omgaan.” “Tegelijkertijd suggereert deze collega dat de alternatieve media allemaal door de leiders (‘overheid’) aangestuurd worden. Dat is een leugen, want ik ken er enkele persoonlijk en weet dat dit niet het geval is. Deze man is dus ook nog eens een leugenaar.”

Op dat moment recht een van de dames, die ik Truus noem, haar veren en staat op. Zij kijkt me schuin aan en stelt me de duizendguldenvraag: “Als ik het goed begrijp, wil jij dat jullie allemaal lief zijn voor elkaar en de leiders niet in de kaart spelen. Jullie willen eigenlijk ook eensgezind een machtsblok vormen, tegen het blok van de aanvoerders. Maar waarom eigenlijk, waarom wil jij dat?”

Truus laat zich zakken en zet zich weer tussen de andere dames die zijn blijven zitten. Zoals ik al aangaf, onderschat de dames niet, zij zijn bijdehand en scherp, daarom waardeer ik hen ook zo. Ondertussen heeft ze me wel van mijn stuk gebracht, ik aarzel en weet nog niet goed wat ik daarop moet zeggen omdat ik het zo nog niet bekeken had.

Het is aangenaam stil in de ren. De haan staat een stukje verderop toe te kijken. Af en toe verzit een dame, zonder te tokkelen. Daar zit ik dan tussen mijn kippen.

Ze heeft echter gelijk, vind ik. Dat wat de alternatieve media bestrijden, het machtsstreven, daaraan maken de alternatieven zichzelf ook schuldig wanneer ze als groep een vuist willen maken tegen de leiders. “Dank je, Truus”, stamel ik.

“Je hebt gelijk het is een storm in een glas water, ik wil helemaal geen macht, ik wil hoogstens af en toe dat wat plaatsvindt laten tonen zoals ik dat zie. Dat noemen wij trouwens ‘alternatief nieuws.” “Dat de ene collega de ander afvalt of aanvalt, dat hoort erbij. Jullie dames pikken elkaar ook weleens de insecten of zaadjes af die je in de ren vindt. Dan denk ik ook, wat maakt het uit er is genoeg voor iedereen.”

“Dankzij dit inzicht weet ik dat ik lekker op mezelf blijf en over die dingen schrijf die mij boeien, voor mij geen groepsdenkerij van ‘hullie tegen ons’.”

“En nu graag op stok, dames, het is al tegen tienen, want ik wil naar huis.”

Terwijl ik even later op de fiets terug naar huis rij, streelt de wind mijn haren en kietelt de avondkoelte mijn gezicht. Ik realiseer me dat ik intens leef en weer een stukje dichter bij de Vrede met mezelf en met mijn medewezens ben gekomen.

Rob Vellekoop, 29 juni 2025