Een bijdrage van sitonacloud*
Ik wil je uitnodigen met me mee te gaan naar de wolk die op het ogenblik recht boven ons hangt.
Zie je hem al, die mooie blanke met zachte contouren?
Je voelt zeker de mist wel die ons nu omgeeft? Hiervandaan hebben we eindeloze vergezichten.
We zijn niet meer beperkt door de illusies van landsgrenzen, toegangspaspoorten en andere obstakels.
Wij verbeelden ons vanaf nu dat deze er niet meer zijn, omdat ze nergens anders zijn geweest, dan in de hoofden van machthebbers.
Zo, de eerste sprong hebben we genomen ‘ins Blaue hinein’, recht het ongewisse in,
Zonder structuur of ordening, zonder grond onder onze voeten, want deze bungelen nu over de rand van de wolk.
Het is heerlijk toeven hier, niets dat ons ervan weerhoudt onze fantasie de vrije loop te gunnen.
Waarom hebben we dat niet eerder gedaan? Ik denk dat we bang waren, los te laten dat wat we kennen.
Tja, kennis dient niet de vooruitgang, maar de leiders.
En daar zullen we hier nooit last van hebben.
Laat me je uitleggen waarom het hier eeuwig vrij blijft.
Hier is geen ruimte om wetboeken op te stapelen of computersystemen op te stellen.
Digitaal of analoog, het valt door de wolk, omdat alleen fantasie grip kan houden.
Machthebbers kunnen hier hun behoefte aan overheersen evenmin botvieren.
Er zijn hier geen onderdanen, geen belastingbetalers of andersoortige slaven.
Niemand is hier meer of minder dan een ander.
Dat komt omdat we allemaal over de drempel zijn gegaan.
De bewolking is te ijl om concreet te worden.
En dat is nu precies waarom op de wereld onder ons geleden wordt.
Alleen concrete materiële zaken zoals als geld en bezit tellen.
Steeds is een tastbaar bewijs nodig. Een biljet of een document.
In het wolkendek is niets tastbaars. Alles is mistig en doorzichtig.
De verbeelding is hier aan de macht, en laat iedereen zo vrij als een vogel in de lucht.
PS.
Ik organiseer vanaf heden dagelijks trips naar de wolken.
Je hoeft je niet aan te melden, dit is je ticket. De toegang is vrij.
Je bent van harte welkom.
Wees niet bang, dat je eenmaal boven niet meer kunt terugkeren.
De route terug is eenvoudig. Beperk je gedachten tot wat je geleerd en geïndoctrineerd is.
Dan tuimel je binnen een tel weer naar beneden, recht je oude leventje in.
Het enige spoor dat het nagelaten heeft is de zoete herinnering.
En het besef dat er veel meer is dan wetenschappers kunnen bewijzen.
Een kleine waarschuwing is wel op zijn plaats.
Door je bezoek heb je concreet gemaakt wat talloze mensen beweren.
Als je eenmaal een tipje van de sluier hebt opgelicht, dan heb je dit lichtpuntje waargenomen,
dan zal je steeds de behoefte blijven voelen terug te keren naar jouw wolk.
Sterker nog je zult dit uitstapje nog vele keren herhalen, niet alleen overdag,
wat sommigen dagdromen noemen, maar ook ‘s nachts.
En er zal zelfs een moment komen dat je er voor altijd zult blijven.
Want wees eerlijk, waarom zou je verder lijden op aarde
terwijl je hierboven mee kunt deinen op de golven van jouw verbeelding?
Geef als eerste een reactie