Gastbijdrage van Rani Savitri
Velen vragen mij wat ik ben.
Of ik een toegewijde ben van Hare Krishna, of ik Boeddhist ben, Soefi, Moslim, Christen, Kathaar, Rozenkruiser of Vrijmetselaar, of wat dan ook. Bij wie ben ik aangesloten? Wie is mijn leermeester? Welke religie volg ik?
Ten eerste ben ik niets. Als ik niets ben dan kan ik ook nergens bij aangesloten zijn. Ik volg niemand en heb niet één leermeester, ook heb ik niets met religie en regels gemaakt door de mens.
Wel heb ik mij sinds vier jaar volledig toegelegd op het leven in waarheid en liefde, op het leven in zoveel mogelijk zuiver zijn.
Volgde zowel het achtvoudige pad van Boeddha alsmede het pad van Bhakti yoga als toegewijde van Krishna, tevens volg ik met het hart de weg van de Katharen, het soefisme draag ik een warm hart toe, Kortom alles wat juist voelt, waar ik aangeraakt werd, is mijn pad geweest.
Op dit pad zijn vele leermeesters verschenen, een leermeester was Rozenkruiser en Manicheeër, de ander Vrijmetselaar, een Boeddhist, een Soeverein mens, enkele leermeesters van Hare Krishna, een Kathaar en Christen, en een Moslim en Soefi leermeester. Er is niet één leermeester voor mij. Allen hebben zij iets wat mij iets kon leren. En ik wilde graag leren.
Van iedereen. Niemand uitgesloten… en ook niemand speciaal wel, wat er toe zou leiden mij aan te sluiten bij iemand als volgeling.
Het voelde juist voor mij om mij tijdig weer los te maken van alle leermeesters en het persoonlijke meesterschap aan te gaan in mijzelf, mijn eigen kruis te dragen, volledig onthecht van alles en iedereen. Vanaf dat moment zijn alle leermeesters mijn broeders en zusters geworden en ben ik mijn eigen leraar en leerling geworden, altijd met God aan mijn zijde.. altijd wetende dat ik niets ben en geheel afhankelijk ben van Hem. En dat heb ik volledig in vertrouwen kunnen toelaten.
In eenheid leven houd voor mij in dat er geen verschillen bestaan. Niet tussen mensen, niet tussen dieren, niet tussen afkomst, religie, status, herkomst, niets.
Alles is één en hetzelfde grenzeloze bewustzijn, dit resulteert in liefde, onvoorwaardelijke liefde voor alles en iedereen. Het resulteert in vrede, vertrouwen.. overgave aan dat wat is.
Feitelijk ben ik dus niets, ik hoor nergens thuis en hoor nergens bij, dit is heerlijk te mogen ervaren omdat alles reeds is, ik hoef niets meer buiten mij te zoeken. Ik hoef nergens bij te horen, ik hoor bij God en alleen bij God.
Ik sta gewoon open voor alles en iedereen (ongeacht de afkomst) maak geen uitzonderingen van het ene meer te houden als van het andere.
Ook voel ik mij noch vrouw, noch man.. het lichaam mag dan een vrouwelijke vorm hebben, ik ben dit lichaam niet en dus ben ik tevens geen vrouw. Zowel mijn mannelijke als vrouwelijke kanten heb ik mogen ontwikkelen in dit leven als persoonlijkheid, als ego/vals zelf, of hoe men het ook noemt… voor mij is dit totaal niet meer belangrijk. Ik ben het allemaal niet.
Energie in mijn vrouwelijkheid steken is voor mij dus nutteloos, een dwaling. Al mijn energie gaat naar dat wat ik werkelijk ben, niet naar dat wat ik niet ben… (beter kan ik het niet omschrijven..?)
De weg der Katharen is dan ook de weg van gelijkwaardigheid, mannen en vrouwen zijn gelijk, hetzelfde…bij Krishna is er de vrouwelijke energie, Radharani… kortom dat wat juist voelt voor mij is noch mannelijk, noch vrouwelijk, noch onpersoonlijk.
Het is alles in één.
Door nergens bij te horen leef ik volkomen in vrijheid en hoef ik enkel verantwoording af te leggen aan God, Krishna in mijn geval. Ik onderhoud een persoonlijke relatie met Hem, alleen met Hem. Ik spreek met Hem in stilte, ieder moment ben ik mij bewust van Hem, in stilte…
Hij leid mij in alles. En ik voel mij verbonden met alles wat uit Hem voortkomt, alles.
Ik kom graag in een kerk, ik kom graag in een tempel. Verder ben ik graag thuis, in de natuur… zo simpel en sober mogelijk leven, zelfvoorzienend waar mogelijk. Thuis is voor mij in mijzelf… feitelijk ben ik overal thuis hoewel ik de stilte prefereer boven de chaos van veel mensen en drukte.
Het is een leven als bewustzijn, als kind van God, met een jasje aan voor nu, in de vorm van een vrouwelijk lichaam… tot dit lichaam zal vergaan. Wat Krishna dan met mij van plan is, zien we dan wel weer… vind alles prima inmiddels. Hier zijn is mooi, volledig terugkeren naar de Bron, naar Krishna, is mooi…. het maakt niets meer uit.
Voor nu geniet ik van alles wat mij gegeven is in dit ene moment.
In dankbaarheid, vreugde, vrede en eenheid. Als onbelangrijk maar zeer zeer gelukkig wezen.
In liefde,
Rani Savitri
