We willen weg uit de hel, naar de hemel op aarde, maar weten niet hoe (1)

We praten over een nieuwe parallelle samenleving, een utopie, de vijfde dimensie. Dit betekent voor de meesten van ons weg uit de verdoemde controlemaatschappij. Daarbij lopen we voortdurend tegen twee obstakels aan. We blijven in een kringetje rond draaien zonder een stap verder te komen naar die nieuwe wereld en we hebben geen routekaart hoe we daar moeten komen. Dit eerste artikel gaat over de stilstand. Het tweede artikel dat hierna komt gaat over een mogelijke route, een uitweg. Dus kortweg over het ‘hoe’.

Mijn ervaringen

Laat ik om te beginnen mijn eigen ervaringen met jullie delen. Tien jaar geleden begon ik met het schrijven voor De Lange Mars. Dat was mijn manier om een weg te zoeken naar een hemel op aarde. Het ergerde me dat wij van onze levens een hel maken. De ergernis is gegroeid en de narigheid ook. Dit komt omdat de controlemaatschappij waar ze al een tijdje mee onderweg zijn steeds meer smoel begint te krijgen.

Het beeld wordt steeds duidelijker. Om meer vrijheid te krijgen moeten burgers iedere keer een stuk vrijheid inleveren. We staan nu zelfs op het punt de beschikking/vrijheid over ons eigen lichaam kwijt te raken omdat we zogenaamd ‘met zijn allen het virus eronder moeten krijgen’.

Voortdurend vallen mensen af, die aanvankelijk weigerden zich te laten vaccineren. Deze mensen laten zich met loze beloften de injectie aanpraten. Wij, de volhouders tegen de medische dictatuur, hebben het moeilijk, omdat we een andere samenleving willen zonder te weten hoe we hieraan moeten beginnen.

Geen stap verder

Ik zie een deel van ons blijven ageren tegen de machthebbers. Zij blijven echter steken in hun boosheid, die ook angst is. Ze zijn boos op het voortdurende machtsmisbruik en zien dat ze ondanks een jaar lang verzet tegen de maatregelen geen stap verder komen.

In feite willen ze doorgaan met de huidige samenleving onder een andere leiding. Eigenlijk zeggen ze hou je aan de wet, eerbiedig de Grondwet en de vrijheden die daarin genoemd staan. Net zoals Viruswaarheid via de rechter blijft proberen de rechterlijke macht recht te laten spreken. Iets wat ze echter weigeren te doen.

Ander deel

Het andere deel, waartoe ik mezelf reken, is al veel langer klaar met de huidige maatschappij en wil een compleet andere. Wat daarbij opvalt is dat zij dit willen bereiken zonder geweld en zelfs met liefde. Ze willen geen confrontatie, laat staan een conflict met de machthebbers.

Ik zie echter dat ook deze groep geen stap dichter bij het ideaal komt. En volgens mij is de reden voor het niet verder kunnen komen van beide groepen een hele eenvoudige.

Kern

Daarmee zijn we gekomen bij de kern van de zaak. Beide groepen kunnen (en ik kon dat tot voor kort ook niet) niet accepteren dat de levens van talloze mensen, die zich laten vaccineren, op het spel staan. Evenmin kunnen zij aanvaarden dat de maatschappij rot tot op het bot is. De werkelijke machthebbers van deze wereld regeren via corruptie en chantage. Eigenlijk willen ze niet geloven dat het werkelijk zo slecht is. Niemand wil eraan, dat wat ze al jaren voorzien, echt gaat uitkomen.

Ze blijven zoals eerder gezegd steken in hun negatieve emotie van boosheid, angst en wantrouwen. En ik kan je aantonen dat het zo werkt door mijn eigen verhaal hierover met jullie te delen.

Drang

De afgelopen tien jaar voelde ik een onhoudbare drang om de narigheid en het schrijnende onrecht dat ik zag aan te klagen. Ik moest van mezelf beschrijven hoe we belazerd worden door een overheid die alleen uit is op meer macht en controle. Een machthebber die geen moer geeft om de burgers, die hij zegt te dienen.

De drang voel ik niet meer. Hij is weg. En ik zal je vertellen hoe dat komt.

Ergens begin 2000 heb ik samen met Martine een praktijk voor psychotherapie in België. Na een paar jaar heb ik de therapie gefocust op het cliënten leren bouwen op eigen kracht en zelfvertrouwen. Het blijkt namelijk dat je op een hele eenvoudige manier kunt herkennen wanneer je psychisch uit balans bent. Dan ben je namelijk boos, angstig, verdrietig of wantrouwig.

Emoties

Ik ben zelf al bijna twintig jaar bezig mijn negatieve emoties op te ruimen (in deel 2 zal ik vertellen welke techniek ik gebruik). De negatieve emoties zijn de crux van het verhaal. Zij leren ons waar we staan. Mensen die in een dergelijke emotie zitten zijn niet alleen uit evenwicht, maar ook de realiteit is vertroebeld voor hen. Bijvoorbeeld iemand die boos is doet vaak dingen waarvan hij later spijt heeft.

Ondertussen heb ik dit redelijk onder de knie. Er was echter een grote misser, een ding zag ik volledig over het hoofd (mijn ‘blinde vlek’). Dat was namelijk mijn boosheid en woede over een maatschappij die mensen op gigantische schaal onnodig laat lijden. Eentje die mensen afhankelijk maakt en als slaven behandelt. Die woede zorgde ervoor dat ik moest schrijven.

Balans

Maar net als ieder ander die niet in balans is (omdat hij boos is), zo zag ik daardoor wel het een en ander over het hoofd. Ik begreep maar niet waar mijn jarenlange koortsachtige gedrag vandaan kwam. Door die woede en ergernis zat ik in een soort mist. Hierdoor was ik alleen maar aan het aanklagen. De EU was rot, de overheid deugde niet en er was machtsmisbruik en er waren nog veel meer aanklachten.

Ik vergat een uiterst belangrijk punt, iets dat voor ieder mens van levensbelang is. Ik vergat te kijken naar de schoonheid en liefde, want die bestaan nog steeds!

Dat is het wonder van de mens. In ieder van ons brandt een vonkje dat goddelijk en vol liefde en compassie is. Zo lang we echter gevangen zitten in angst, woede, wantrouwen of een andere negatieve emotie krijgt de negativiteit de kans om ons te vangen.

Gevangen als ik zat, kon ik alleen maar aanklagen.

Oogkleppen

Ik voel dat ik eindelijk voorbij die boosheid ben gekomen. De mist is opgetrokken. De wantoestanden zijn er nog steeds, maar die krijgen mij niet meer uit evenwicht. Laat duidelijk zijn, dat ik nog steeds vind dat een overheid die kinderen en volwassenen massaal laat vaccineren met een experimenteel middel crimineel is.

Iets is echter in mijn beleving veranderd. Ik zie meer. Naast de opkomst van de controlemaatschappij zie ik andere mogelijkheden en wegen. De oogkleppen die ik ophad en mij alleen maar letterlijk in de ‘shit’ lieten roeren zijn weg.

Ik zie mogelijkheden om op aarde een hemel te scheppen, een nieuwe wereld. Mijn optimisme hierover is terug na jaren van verstokte boosheid. De woede is opgelost en ik ga op weg naar de vijfde dimensie, naar Wappieland.

Vertrouwen

Ik voel een groot vertrouwen, ondanks dat ik niet weet hoe de nieuwe samenleving er uit zal gaan zien. Toch ga ik op stap er naar toe. En dat kan, omdat ik niet meer vastzit aan de oude maatschappij. Ik accepteer dat deze er is. Ook aanvaard ik de keuze van miljoenen om zich te laten vaccineren.

Boosheid voel ik niet meer. Ieder mens is vrij. Dat betekent dat we ook verkeerde keuzes in ons leven mogen maken. Ik kan mensen waarschuwen, maar daarna is er acceptatie. Zelfs als dit betekent dat deze mensen hun gezondheid en levens op het spel zetten.

Omdraaien

Ik draai me om. De oude samenleving aanvaard ik. Met het verzet hou ik op. Dat geeft mij de ruimte om een andere richting in te slaan en te gaan bouwen aan iets nieuws.

Opeens heb ik een zee van tijd. Ik hoef de plannen va de elite en hun puppets niet meer op de voet te volgen. De inentingsplannen van De Jonge mag ik achter me laten.

Zij vertegenwoordigen een wereld die niet langer de mijne is. Fysiek loop ik er nog wel in rond, maar geestelijk ben ik onderweg naar utopia.

Mijn angst is verdwenen, daarom hoef ik niet meer voortdurend achterom te kijken om te zien wat ‘ze nu weer van plan zijn’.

Mijn ziel, mijn geest, is vrij. Geen machthebber kan daarop vat hebben, zo lang ik dat niet wil.

Kracht

Ja, dat is de oneindige kracht van de mens. Dat is de bron van onze verbeeldingskracht. De wel waaruit feitelijk alles gecreëerd kan worden. Die oorsprong, die fontein, kunnen we allemaal openzetten, ieder mens kan dat. Daar ligt de uitdaging.

Zet je boosheid, angst en wantrouwen opzij. Laat los en accepteer. Dan kan je verder naar die nieuwe wereld waarnaar we verlangen, nadat je deze negatieve emoties hebt losgelaten. Dan is er weer ruimte voor liefde.

En dit proces is zeker niet zo gemakkelijk. Ik zat zelf tien jaar vast in mijn boosheid, terwijl ik prachtige technieken ken om mezelf uit deze gevangenschap te bevrijden. Daarvoor moet je de cel waarin je vastzit echter wel eerst herkennen en daarna erkennen!

In het volgende artikel ga ik verder met de vraag: Op welke manier je op een van de miljoenen paden naar meer bewustzijn kunt komen .

Rob Vellekoop, 2 juli 2021

14 Comments

  1. Het is ook mogelijk buiten het door jouw beschreven model te bestaan en een vigilante houding te hebben en een open oog voor de mooie en waardevolle dingen zonder te verzuren. In het wappieland forum ben ik verstrikt geraakt met uiterst primitieve krachten die juist dat propageren waar jij tegen zegt te handelen en daarbij treden zij op als ware het een politbureau om anderen de maat te nemen met gebruikmaking van mantra’s die te pas en te onpas worden aangehaald. Het is gevaarlijk een groepsvorming te zien ontstaan die geloofd in de door jouw geopperde ervaringen. Ik wil waarschuwen voor guru-isme omdat ik weet dat veel mensen hunkeren naar een leider waarvan zijn denken te mogen veroordelen in jouw naam.
    Nòg gevaarlijker is het lauwe badje met zoet-roze vloeistof gevuld met de bedwelmende geur van mistige liefde en licht want het echte Licht wordt geschuwd.
    Herken een boom aan z’n vruchten en niet aan de ruwheid van z’n bast. Strijdbaar en waakzaam in mededogen en vertrouwen het credo van Hem die ons voorging.

  2. Gelukkig, ik voel me sinds ik je stuk gelezen heb niet eenzaam meer. Dacht dat ik één van de weinigen was die me zo vrij voelde.
    Dank je wel voor het delen.

  3. Natuurlijk, Rob, er is niet een waarheid, maar er zijn er duizenden.

  4. Mijn vertrekpunt is niet het coronaproject, maar de opsplitsing van degenen die in de 3D moeten en willen blijven tegenover de 5D-gegadigden.
    Wat het beste (of minst slechte) is voor de ene groep kan totaal verkeerd zijn voor de andere, b.v. het coronaproject.
    Ik ben niet bijbels, maar ik heb ooit gelezen dat daarin staat dat God bepaalde opdrachten gaf aan Satan.
    De hamvraag is of met name de vaccinaties mogelijk een zeker nut hebben voor de 3D-mensen. Waar kan dit op anticiperen ?
    Voor de 5D-gegadigden is het coronaproject puur negatief, zeg maar uit den boze.

  5. Het is heel simpel: niets is wat het lijkt.

    Het idee dat onze indrukken een soort waarheidsgehalte vertegenwoordigen, is iets wat weinig mensen kunnen loslaten. Denken dat de interpretatie van je waarnemingen een 1-op-1-weergave zijn van het fenomeen dat men de realiteit pleegt te noemen, is simpelweg de grote valkuil als gevolg waarvan mensen steeds weer incarneren.

    Daarnaast leeft de illusie dat de mensheid geweldig belangrijk is en dat alleen materie werkelijk echt is.

    De pogingen om te begrijpen wat we ervaren of hoe de “realiteit” in mekaar zou steken, vormen een leuk spel, evenals heel serieus doen omtrent de vermeende aard van het bestaan, maar het blijven vormen van (zelf)bedrog die worden gebruikt voor angstreductie. Uiteindelijk beseffen heel wat mensen dat we niet echt kunnen overzien of snappen wat het is dat hier gebeurt, noch wie of wat “wij” zijn. De boodschap die daarachter steekt, geeft dan ook simpelweg aan dat het er niet toe doet: je bent niet het fysieke lichaam waar het woord op is geplakt dat jouw naam weergeeft.

  6. Mooi geschreven en beschreven, herkenbaar!
    Het bracht me in gedachten bij de song van Bob Marley – Coming in from the cold
    prachtige tekst met in de tekst verwerkt Why do you look so sad and forsaken when one door is closed don’t you know another is open…..Dat is een diepe waarheid….

  7. Het is wel bijzonder, dat ik gisteren tot het inzicht kwam dat ik een punt achter al dat gedoe ga zetten. Het laatste duwtje was eits dat ik las en hier wil delen.

    “soms lees je iets, dat je aanspreekt”.
    Auch wenn man sich um Klarheit und eine elegante Sprache bemüht, können andere bisweilen besser ausdrücken, was man selber sagen will.
    Ich hoffe, Mario de Andrade (1893-1945), der brasilianische Dichter, Schriftsteller, Essayist und Musikwissenschaftler spricht auch Ihnen aus dem Herzen.

    “Meine Seele hat es eilig.
    Ich habe meine Jahre gezählt und festgestellt, dass ich weniger Zeit habe, zu leben, als ich bisher gelebt habe.
    Ich fühle mich wie dieses Kind, das eine Schachtel Bonbons gewonnen hat: die ersten isst es mit Vergnügen, aber als es merkt, dass nur noch wenige übrig waren, begann es, sie wirklich zu geniessen.
    Ich habe keine Zeit für endlose Konferenzen, bei denen die Statuten, Regeln, Verfahren und internen Vorschriften besprochen werden, in dem Wissen, dass nichts erreicht wird.
    Ich habe keine Zeit mehr, absurde Menschen zu ertragen , die ungeachtet ihres Alters nicht gewachsen sind.
    Ich habe keine Zeit mehr, mit Mittelmässigkeiten zu kämpfen. Ich will nicht in Besprechungen sein, in denen aufgeblasene Egos aufmarschieren.
    Ich vertrage keine Manipulierer und Opportunisten. Mich stören die Neider, die versuchen, Fähigere in Verruf zu bringen, um sich ihrer Positionen, Talente und Erfolge zu bemächtigen.
    Meine Zeit ist zu kurz, um Überschriften zu diskutieren. Ich will das Wesentliche, denn meine Seele ist in Eile. Ohne viele Süssigkeiten in der Packung.
    Ich möchte mit Menschen leben, die sehr menschlich sind. Menschen, die über ihre Fehler lachen können, die sich nichts auf ihre Erfolge einbilden. Die sich nicht vorzeitig berufen fühlen und die nicht vor ihrer Verantwortung fliehen. Die die menschliche Würde verteidigen und die nur an der Seite der Wahrheit und Rechtschaffenheit gehen möchten. Es ist das, was das Leben lebenswert macht.
    Ich möchte mich mit Menschen umgeben, die es verstehen, die Herzen anderer zu berühren. Menschen, die durch die harten Schläge des Lebens lernten, durch sanfte Berührungen der Seele zu wachsen.
    Ja, ich habe es eilig, ich habe es eilig, mit der Intensität zu leben, die nur die Reife geben kann. Ich versuche, keine der Süssigkeiten, die mir noch bleiben, zu verschwenden. Ich bin mir sicher, dass sie köstlicher sein werden, als die, die ich bereits gegessen habe.
    Mein Ziel ist es, das Ende zufrieden zu erreichen, in Frieden mit mir, meinen Lieben und meinem Gewissen.
    Wir haben zwei Leben und das zweite beginnt, wenn du erkennst, dass du nur eins hast”
    (Zitat Ende)

  8. Wij hebben het gedaan 🙂
    We hebben onze angsten aan de kant gezet en we zijn positief gaan manifesteren.
    We hebben de bui zien aankomen. Wij willen absoluut niet gaan dansen voor een lollie.
    Wij vinden dat wij in de basis geboren zijn als vrij mens. Wij laten ons niet vertellen wat te doen. Zeker niet in de huidige omstandigheden.
    Het plan is nog maar drie maanden geleden geboren, nu zitten wij in Zuid-Amerika.
    We hebben ons huis verkocht, we hebben onze banen opgezegd en zijn als een malle gaan inpakken. Ook zijn we druk geweest met het breken van banden met Nederland wat nog niet makkelijk bleek.
    Wij hebben geen rondjes gedraaid, wij hebben gewoon gedaan (wel met de kanttekening dat wij geen kinderen hebben en onze families wonen allemaal in het buitenland).
    We hebben onze huisdieren laten exporteren wat goed is verlopen.

    Nu zitten we hier en dat is een verademing. We zijn los gebroken uit het westerse systeem. Al na 4 dagen bekruipt ons het gevoel van vrij zijn. Wakker worden en niks moeten. Ik kan dagelijks bijna wel huilen van geluk. Het dringt nu al door hoe nep het leven was wat we hadden. Ik lees telegram groepen maar het doet mij weinig meer. Het gaat langs mij heen. We hebben het gedaan, we zijn vrij 🙂
    Tuurlijk zijn hier ook maatregelen, tuurlijk is het hier net als in EU qua pandemische gedragingen. Maar we trekken snel het binnenland in. Daar kopen we land, daar gaan we zelfvoorzienend wonen, daar hebben wij van niemand last. Back to real life, het leven ervaren zoals deze bedoeld is.
    We doen dit trouwens niet alleen, we hebben mensen gezocht die hetzelfde denken. Zo hard je tegenwoordig vrienden kwijt raakt, zo hard vind je zielsgenoten op de weg. We doen het met 8. We gaan aan elkaar steun hebben, we gaan er wat van maken.
    Ik kan iedereen van harte adviseren hetzelfde te gaan doen, het gevoel van vrijheid is onbeschrijvelijk. Wij blijven hier de rest van ons leven, no any way back!

  9. Want Ik ben de HEERE, uw Heelmeester. Exodus 15:26

    Vaak denken we bij een heelmeester aan een dokter. Een dokter kan alleen wat betekenen voor ons vlees en is zelfs daarin (sommige zijn zich daar van bewust anderen niet) nog afhankelijk van God. God is de ware Heelmeester en Hij kijkt veel verder dan ons tijdelijke lichaam. Hij wil ons herstellen voor de eeuwigheid.

  10. Waarom de smartphone overbodig is? En , opeens , zeer binnenkort , als nieuwste besmetting in iedere hand ontstoken , los gelaten wordt , in een collectieve verlatenheid ingeruild in alle ongeziene ogenblikkelijkheid voor ieders waarlijke aanwezigheid , onbemiddeld echt , en volledig verlost van iedere ‘ via – existentie ‘ , onwaargenomen post-administratief , alom tegenwoordig , in een aanwezigheid alleen de taal van de stilte volledig eigen !

    Alhoewel de epidemische met bewustzijn begiftigde mensenlaag, in zichzelf pandemisch vatbaar is voor besmettelijkheden die ook geheel anders kunnen huis houden dan slechts ongunstig, en hyper – nep , zal de opeensheid en ogenblikkelijkheid , en naar zal blijken, referentieloze onnavolgbaarheid van wat een nieuwe , thans ontstaande leeftijdloze generatie bewustzijns-verstaanders behorend tot de categorie ‘ tegenwoordigheid van geest ‘ , voor het eerst in ‘ de taal van de stilte’ oproept , onvergelijkbaar ver voorbij de razende wereldwaanzinruis , mit einander im Daseins-verstenen , duurzaam Présence deelachtig zijn, in een ogenblikkkelijkheid , waarin ongekend , een ieder zijn / haar smartphone aan de wilgen hangt , gebroken displays waarin de handen bloeden , om alzo, buiten ieders ingesleten nep-bereik , in omgang te verkeren , mit einander, in
    onzichtbaarheid , en in ontmoetingen die tot op
    heden onbeschreven bleven maar waarvan ik , als ondervindings-ontvankelijke in de ‘ taal van de stilte ‘ , met de nacht sprak , door mijn oor naar haar te luisteren te leggen , toen ik langs de Amstel , dat als een hemelblikkende nachtsliert , de hemel lag in te zien , in gesprek was;

    De nachtelijke Amstel draagt liefde in zich .
    Ik ben ingenomen met een waarneming waarvan stilte en zwijgen de oren en het gezichtsvermogen inhouden ! Daarmee kan ik de nacht schilderen ! ,
    wat op de nu volgende notitie neerkwam ;

    De invallende nacht die zich spiegelend ontsluit aan de ogen
    van de nacht , die zich geruisloos tussen slechts hier en daar wat verdwaald ritselen van het riet , nachtinval verstild weergeeft aan de donker wolkende halthoudende boomwallen waarin alleen duisternis schuilt, in een schuimende wolkende stilstand , ongezien trappelend in ontmoeting met het hemelkronkelend schemerbleek slingeren van hoogtes die het dagzinken nog zo lang als verstilde strepen in zich dragen, stilte uitdiepend in hemel spiegelende mensverlatenheid , is hier zo nabij als deze door hen misgelopen koestering en ontsluiting hen ontgaat en veraf is. In de velden die achter de bomen zich verte openend strekken , liggen runderen als slordige hoopjes donker besloten bijeen in een overgave die aan weinig mensen nog ten deel valt , hun luisteren te vertellen , zo direct vertaald als voor geen woord tussenkomst ooit mogelijk, laat staan dat er brood is voor ook
    maar enige doventolk . Alleen de stilte zelf ontsluit hier het God zij dank onvertaalbare in zeggingskracht en tegenwoordigheid . Ik ken het overigens al wel ook aan het licht gebracht door hollandse schilders die stil wisten te staan
    bij avond en nacht , alleen onverteld onzichtbaar inzichtelijk buiten iedere smartphone aanwezig als de innigste nabijheid van de diepste meest vergaande afstand , aan het oog onttrokken , aan het hart als aan een kosmisch oor, toevertrouwd !

    Ik wil , de enkele enkeling , als ik, aan niets toebehorend en zodoende in diaspora , mijn stille spreken, niet onthouden , en of ze nu
    Elze van Hamelen, of meisje Kriens heten, Sofie
    Lakmaker of Lucas Rijneveld , meisje Marsman of what will a name be ? Bij deze kan er wellicht iets doorklinken , in handen die really smartphoneless smart op adem komend onder het oog dat de levenslijnen zwijgend veraanwezigt onder ogen brengt in een handschrift dat de taal van de stilte schrijft , ‘ ons ‘ ademt !

  11. Rob, uit mijn hart gegrepen. Ik heb hetzelfde traject doorgemaakt en ben VRIJ. Weliswaar niet meer in NEEderland want daar was dat onmogelijk voor mij. Ik leef van dag tot dag en voel me VRIJ. Ik discusieer niet meer met injectie-gelovigen en doe mijn eigen ding, zonder muilkorf en zonder enige afstand. Mensen die dat wel willen, mijd ik. Ik kan alleen maar zeggen: zet je angst opzij want dat is totaal niet nodig. Deze planeet gaat door ONS gered worden. Door onze liefde en ons licht. Namasté.

  12. Zet je boosheid, angst en wantrouwen opzij. Laat los en accepteer. Dan kan je verder naar die nieuwe wereld waarnaar we verlangen, nadat je deze negatieve emoties hebt losgelaten. Dan is er weer ruimte voor liefde.

    Ik zou graag willen. Maar je weet wat ze mij aandoen.
    Ik word langzaam kapot gemaakt en het gaat nu best snel ze schieten elke dag in mij hoofd.
    Dat heet moord.denk ik

    Van hack
    Naar cyberstalking
    Naar fysieke aanvallen in huis.
    Zonder aanwijsbare dader

    En niemand doet iets.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.