We praten over een nieuwe parallelle samenleving, een utopie, de vijfde dimensie. Dit betekent voor de meesten van ons weg uit de verdoemde controlemaatschappij. Daarbij lopen we voortdurend tegen twee obstakels aan. Dit tweede artikel gaat over een mogelijke route, een uitweg. Dus kortweg over het ‘hoe’. Het eerste ging over het in een kringetje rond draaien zonder een stap verder te komen naar die nieuwe wereld.
Voordat we op pad gaan, doorlopen we drie stappen of fases. Daarna kiezen we voor een van de miljoenen routes die er zijn.
1. Herkenning
Herken het programma, de matrix, de gevangenis, democratie, dictatuur, leven, cultuur, carriere of welke omschrijving dan ook die je aan het verblijf op aarde geeft.
We laten de beperking los dat we een mens zijn, laten we spreken over jouw verschijning van energie. Het voornaamste kenmerk van het programma waarvan we onderdeel zijn is het gebrek aan geestelijke bewegingsvrijheid. Steeds zijn er regels, normen, waarden, dogma’s en ideeën die ons beperken. Zij begrenzen onze vrijheid (bijna) zonder dat we dit door hebben.
Je kunt dus zeggen, zorg dat je je gevangenis herkent. Realiseer je de beperkingen die jou iedere dag afhouden van de ontdekkingsreis naar het wezen van onze verschijning!
In de gevangenis houdt een slim programma je voortdurend bezig. Dankzij je geldzorgen ben je bijna uitsluitend daarmee aan de gang. Of het is de zorg voor de toekomst. Zoals op dit moment de dreiging van het virus of een oorlog met China en Rusland. Ben je daarmee niet in de weer dan zijn er activiteiten als tv of internet consumeren die je afhouden van het kijken naar je verschijning. Dit kan je allemaal samenvatten onder het woord ‘afleiding’.
Het 24 uurs nieuws injecteert continu de afleiding. Je zou kunnen zeggen het nieuws is de mistgenerator. Het suggereert je wakker en alter te houden, maar het houd je juist binnen in je cel, binnen de grenzen die machthebbers voor je hebben getrokken.
2. Uiting
Uit je verontwaardiging, boosheid, verdriet, afkeer, angst of welke negatieve emotie dan ook vanwege de opsluiting, of het programma, de matrix of welke naam je het ook geeft.
Je kunt rustig zeggen dat het grootste deel van de mensen die ontdekt hebben dat ze in een programma leven in deze negatieve gemoedstoestand verkeren. Voorbeelden hiervan kan je dagelijks zien. Er zijn mensen die demonstreren, protesteren, petities ondertekenen, enzovoort. Ook de reacties op de besluiten van de regering en het parlement zijn op het internet vol verontwaardiging.
Dit uiten kan een fase zijn, waarin je heel lang kan blijven hangen. Dat komt aan de ene kant doordat je maar niet wil accepteren dat de situatie zo is of omdat het lijkt dat het uiten van de afkeer zin heeft. Je kunt het gevoel hebben dat door te demonstreren, rechtszaken te voeren of je op een andere manier te verzetten (vanuit deze negatieve emotie) er iets tegen kunt doen. Persoonlijk dacht ik dat ook, namelijk door de afgelopen tien jaar DLM Plus te schrijven.
Helaas kwam mijn verzet tegen de matrix voort uit boosheid, terwijl ik dacht dat ik al hier overheen was.
Het spijt me te moeten zeggen, dat alle acties tegen het systeem waarvan we onderdeel zijn, onverstandig zijn. Dat is logisch want zij komen namelijk voort uit negatieve emoties. Zo lang we namelijk in een dergelijke stemming zitten zijn we zeker niet op ons krachtigst. We zijn dan namelijk uit evenwicht, niet in balans en ons zelfvertrouwen staat op een laag pitje.
Wanneer je namelijk door deze fase heen bent komt er een zekere rust over je. Je komt dan in de volgende fase, die van acceptatie en dat is een hele verrassende state of mind.
3. Acceptatie
Vanaf het moment dat het je lukt om niet meer in boosheid, met verontwaardiging of verdriet of een andere negatieve emotie te kijken naar het programma waarin we rondjes draaien kan je verder.
Dit zal voor veel mensen verwarrend klinken. Wanneer je protesteert, je verontwaardiging uit of je angst toont over bijvoorbeeld de vaccinaties, dan ben je toch in actie?
Ja en nee.
Je bent inderdaad in actie, maar zo lang je dit doet vanuit een negatieve emotie is dit krachteloos. Bovendien is je drijfveer in eerste instantie NIET om alles te veranderen, maar om je pijn te uiten over de situatie.
Ik voorspel je, dat wanneer je handelt vanuit zelfvertrouwen, vanuit evenwicht, je op een hele andere manier verder zal gaan. Als je bijvoorbeeld niet meer bang bent voor de verplichte vaccinatie, dan zal je vanuit kracht mogelijkheden zien die nu niet bij je zullen opkomen, omdat je blik vertroebeld is.
Ik zelf ben langzaam, na 10 jaar boosheid, gekomen tot aanvaarding. Dat betekent dat ik zo goed als geen woede meer voel. Ik weet en accepteer dat ik in een open gevangenis leef. Den k niet, dat ik daardoor nu achter de geraniums zit. Nee, ik stel me open voor alles dat ik in de jaren hiervoor niet kon zien (omdat ik toen verblind was door woede).
Herken je sit ook bij jezelf?
Ga dan mee naar de volgende stap.
4. Paden
Hoe ga ik nu verder? Dit na de herkenning van het wereldwijde programma (1), het uiten van mijn verontwaardiging hierover (2) en de acceptatie (3) hiervan?
Nu komen we aan bij het wonder van het bewustzijn. Of zoals David Icke het zegt (niet letterlijk): We zijn geen mensen, geen individuen, maar onderdeel van het bewustzijn. Met andere woorden als je naar jezelf kijkt met het idee dat je een mens bent, dan beperk je jezelf in je mogelijkheden.
In deze vierde fase heb je het zelfvertrouwen om buiten de grenzen van de matrix verder te gaan. Je herkent de grenspaaltjes steeds beter en ziet er ook steeds meer.
Voor mezelf heb ik bedacht dat ik me omdraai en het systeem de rug toekeer. Ik doe niet meer mee, maar ga wel op pad. In vertrouwen zet ik iedere dag een nieuwe stap op mijn ontdekkingsreis. Dat voelt geweldig. Het is alsof ik een zee van tijd hen gekregen. Steeds wanneer het programma (bijvoorbeeld het nieuws) mij terug wil trekken het moeras van angst in, keer ik het bewust de rug toe.
Ik herken nu de tentakels van de matrix, die mij binnen willen houden. Mensen beweren dat we toch moeten vechten tegen het systeem. Dat is nu precies wat het systeem ons geleerd heeft, hoe ons te gedragen. Je moet vechten tegen de regels en de wetten. We zijn gaan geloven dat dit het enige is wat we kunnen doen.
Doordat ik de vorige fases heb doorlopen, zie ik dat het aangaan van een conflict zinloos is.
Nee, iedere dag kijk ik de andere kant op. Ik open mezelf bewust voor alles dat zich om mij heen bevindt.
En ik geloof dat er eindeloos veel meer is, dan ons is aangeleerd. Er is zoveel meer ruimte rondom ons dan de geprogrammeerde wetenschappers met hun beperkte modellen willen doen geloven.
Het is er voor ieder die zich openstelt om het te ontdekken. Zonder boosheid, angst of verdriet, maar juist vanuit blijheid en liefde.
Er zijn miljoenen paden buiten dat ene pad dat we wereld noemen. Zij liggen ook ver voorbij de verschijning die mens heet en daarom voor ons toegankelijk kunnen worden.
Vind het zelfvertrouwen om een van die paden op te gaan. Het brengt je buiten het programma, de wetenschap, ver voorbij alle andere grenzen die ons geleerd zijn. Zij zullen niet langer bestaan, wanneer we er overheen durven te stappen.
In het volgende artikel ga ik verder met de vraag: Op welke manier kan ik accepteren of negatieve emoties loslaten.
Rob Vellekoop, 8 juli 2021
Er is èèn woord waar ik nu aan denk; “Chapeau” Rob
Dank je, supergoed geschreven, herkenbaar en voelt fijn om te lezen. Trekt me uit het veld van; actie tegen het systeem en terug bij mezelf. Ook ik probeer al 10 jaar mensen bewust te maken van wat er speelt, zonder resultaat.
Beste Rob,
Moedig en vanuit een op zichzelf vertrouwende rust geschreven schijnbaar.
Ik ben daar nog niet, voorbij die boosheid om het onrecht, zeker als ze klaar staan om de kinderen te coviet -vaxineren. Hoe ga je daarmee om? Had je dan een lang rouwproces waar je doorheen moest na die boosheid en voor de fase van acceptatie?
Ik worstel met een gehechtheid aan de familie en hun vrije keuze/ziende blindheid? loslaten. Dan komt er groot verdriet en rouw. Is dat herkenbaar?
Na jaren miskenning als mens maar wel een label als wappie, niet normaal, met heel veel kritiek van de omgeving/groep naar mezelf toe als individu, overtuig ik al lang niemand meer. Ik zwijg en zie wat ik zie.
Waar je de laatste tijd over schrijft herken ik deels vanuit flitsen v a n die ervaring van berusting.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf.
Er is heel veel dualiteit en vergelijken met die een die of dit e n dat. Dankzij instagram etc maar ook doordat gesprekken vaak over niets gaan, oppervlakkig zijn en vanuit het ego ontstaan. Met dank aan mijn leuke hond heb ik ontdekt dat ik mensen vaak niet meer zo interessant vind 😉
Het allermoeilijkste is de eenzaamheid o f het alleen staan ( maar liefst niet alleen voelen ) in dit alles. Nog geen idee hoe een constante verbinding met het ‘al’ voelt. ‘Al’ als liefde dan bedoel ik.
Gelijkgestemden kom ik weinig tegen, sta ik er misschien toch niet genoeg voor open en hou ik vast aan het oude vertrouwde dat niet meer bij mij past?
Oude kwetsuren en trauma’s onderweg die je belemmeren om zuiver te kunnen kijken, hoe ga je daar dan mee om?
In elk geval is ook dit stukje vanuit mijn gigantisch ego geschreven in een poging om dat net niet te doen. De aard van het beestje. De vooringenomenheid van de mind.
Dank voor de DLM-wijsheid.
Ik wilde nog iets toevoegen, totaal andere informatie, van toepassing op vrouwen vooral maar ook bij mannen heeft het impakt. Los van het “shedding” verhaal, veelvuldig te lezen en terug te vinden online, kreeg ik ongeveer 10 weken geleden wel na contact met net gevaccineerden, gigantische bloedingen menstruaal, bruiner dan normaal, langer en met pijnlijke darmkrampen weken lang en nadien ben ik totaal menstruatieloos. ( 47 j oud ). Toeval? Ik heb het losgelaten maar toch voelde dat niet als een natuurlijk ingetreden menopauze waar het moment al voor aangebroken was …
Ik neem al 20 j geen hormonenpil en surfte dus maandelijks natuurlijk mee met het ritme van de maanstanden.
Dan is in mijn ogen de collectieve sterilisatie doelbewust ingezet en nu spreek ik niet vanuit angst ofzo.
Was ik dan zo bang ofzo als ziel waardoor ik die shedding op mijzelf heb uitgeroepen nadat ik erover had gelezen of hoe moet ik dat anders zien?
Heel veel vragen en bedenkingen….
Groet
M
Beste, lieve M.,
Ik heb er bijna 10 jaar over gedaan om de boosheid vanwege het onrecht te passeren. Dus, ja dat is best een lang rouwproces.
Jij schrijft zelf over een gehechtheid aan de familie. Dat betekent dat je hen wilt vasthouden. Tegelijkertijd accepteer je hen blijkbaar niet. Dus zal je een keuze moeten maken, zodat je rust vindt in je relatie met hen. Dat is een emotioneel proces, omdat je hen niet los wilt laten en vooral niet wilt accepteren.
Ik denk dat alleen zijn niet erg is, tenzij je het gevoel hebt iemand te missen. In dat geval is het eenzaamheid en dat knaagt wel. Ook dat is een keuze. Zodra je alleen zijn kan accepteren zal je je niet meer eenzaam voelen. Daarna merk je vanzelf hoe het ‘al’ voelt. Wie weet.
Gelijkgestemden kom je inderdaad pas tegen nadat je jezelf voor contact met hen hebt opengesteld. Dat is zo merkwaardig. Wanneer je ergens vol overtuiging in staat is het net alsof je een magneet bent die anderen die er ook zo in staan juist aantrekt. Je openstellen vraagt vertrouwen in anderen. En vertrouwen in anderen volgt nadat je jezelf vertrouwt.
Ik denk dat ik je ooit een suggestie aan de hand gedaan hebt, een techniek, waarmee je trauma’s kan aanpakken. Weet je nog? Zo nee, dan kan ik je deze wel toesturen.
Veel sterkte en moed toegewenst. De wil is er, dus nu nog wat obstakels opruimen, en je bent onderweg.
Hartelijke groet
Het is heel goed mogelijk dat de vaccinatie een poging is tot collectieve sterilisatie. Ik weet ook dat de mens als onderdeel van de natuur oneindige mogelijkheden heeft om zichzelf te beschermen. Of dat nu onze verbeeldingskracht is of hulpmiddelen uit de natuur om ons heen die er voor ons zijn. Aan de andere kant betekent aandacht voor iets, je daarvoor ook openstellen. En openstellen betekent je kwetsbaar opstellen. Dat pleit ervoor van deze zaken kennis te nemen en ze daarna uit je denken te bannen, omdat het je anders gaat beïnvloeden.
Wij moeten de WHO uitschakelen en niet meer dan alleen fatsoensrakkers, met de eed van Hypocratus, laten oordelen over gezondheidstoestand van de burger.
Daarbij degene in een 2de Neurenberproces veroordelen.Degene, die denken een handeltje te maken moet vooral niet ontzien worden en de straf krijgen die er naar staat?
Mooi,zo ervaar ik het ook. Ik zie het nieuws ook steeds meer als afleiding en ik probeer het de laten zijn voor wat het is en mijn eigen pad te bewandelen. Dat is soms nog best lastig, want op de een of andere manier heeft het nog steeds een aantrekkingskracht voor mij. Inspirerend dat jij het steeds bewust de rug toekeert. Van mij vraagt dat nog een stap in bewustzijn. Het is steunend te weten dat anderen hetzelfde pad bewandelen. Dankjewel voor het delen van jouw ervaringen en ontdekkingen.
wat een mooi en zuiver geschreven tekst! *blij mee* 🙂
Dankjewel!!
Bedankt Rob,
Bedoel je jouw trainingsboek zelfvertrouwen? Vond het na veel zoeken terug, ga het lezen ( lezen gaat moeilijk door gebrek aan focus en concentratie en ik kan niet stil zitten maar ik probeer het toch ). Ik ben veel liever buiten in de natuur, op wandel.
Bedankt voor je reflectie en feedback.
Ik accepteer inderdaad niet hoe mijn familie met mij omgaat maar dat wil niet zeggen dat ik hen niet accepteer ( denk ik ). Ik accepteer geen vaxxxinazis op kinderen nee, dat niet. En verder volg ik hier en daar alternatief nieuws en tracht het tussendoor los te laten. De natuur helpt daarbij.
Groetjes,
M
Uit de emotie= uit de dualiteit= is uit het hologram = in de eenheid
We worden al heel lang in de zwaarte getrokken. Om te kunnen blijven dobberen is daarvoor een opwaartse kracht nodig. Beiden, de zwaarte en het licht heb ik beschreven vanuit verscheidene perspectieven. Het exoterische of intitutionele en het esoterische of innerlijke christendom. Het gebonden onderwijs en de eenzijdig op de fysieke wereld gerichte wetenschappen tegenover vrij onderwijs en holistische wetenschap. De gecentraliseerde staatsmacht tegenover de deomocratie en de burgervrijheid. En ik heb koning Alexander omgetoverd in koning Allesanders. Auteurswerk om vrij over te denken, samen te delen en een toekomst mee op te bouwen. https://gerritimpens.auteursblog.nl/artikel/12218 ‘De droomrede van koning Allesanders. Een geloofwaardig sprookje’.
https://gerritimpens.auteursblog.nl/artikel/7671