Vrijheid!

Foto R. Vellekoop

“We leven in de vredigste tijd van de hele menselijke geschiedenis.”, schrijft Adam Kokesh, maar ook dat een vrije samenleving slechts bestaat uit vrijwillige relaties, vrij van geweld en dwang. Dit betekent een maatschappij zonder dwingend bestuur, dus zonder overheid. De ideale samenleving zou een vrijwillige moeten zijn. Dat is de ultieme vrijheid waarvan we op 5 mei nog wel een stukje zijn verwijderd.

Zelfeigenaarschap

In die samenleving is ieder mens eigenaar van zichzelf. Hij beslist zelf over zijn handelen en tegelijkertijd kan niemand beslissen over een anders gezondheid, zijn leven of zijn dood. Alleen deze persoon is daardoor echt vrij. Hij is eigendom van zichzelf, net zoals ieder ander. Hij kan een ander dus niet zijn wil opleggen. Zijn beste garantie voor het ontvangen van respect van anderen is dat hij hun zelfeigenaarschap ook respecteert.

Als ik lees op Twitter:

Vd Schueren schrijft:’Op 4 mei zijn we 2 minuten stil.”
Daar gaat het mis, met de vrijheid, ‘onze’ vrijheid die hij in zijn functie verdedigt. Hij schrijft eigenlijk, dat we met zijn allen op 4 mei 2 minuten stil moeten zijn, omdat hij dat een goede zaak vindt. Hij is echter geen eigenaar van een ander, laat staan het handelen van een ander. Ieder mens is vrij te doen en te laten wat hij wil. Aan de andere kant vinden veel mensen het prettig om wel stil te staan bij de gesneuvelden en oorlogsslachtoffers. Dat is hun goed recht. Daar hoort natuurlijk niet bij dat zij dan anderen de les gaan voorschrijven, ook al suggereert Vd Schueren dit maar 2 minuten per jaar wel te willen doen.

Dus op het moment dat Vd Schueren een ander oplegt hem te gehoorzamen, beperkt hij de vrijheid van die ander. In een vrije samenleving houden mensen rekening met elkaar uit respect en niet uit dwang. Andersom hoeft Vs Schueren evenmin te accepteren dat een ander hem zijn vrijheid ontneemt.

Geweldloos

Geweldloosheid is het tweede principe.
Het betekent dat wij nooit geweld tegen elkaar zullen gebruiken om onze zin te krijgen.

In een werkelijke vrije samenleving is geweld geen garantie voor vrede, ook al wordt dit voortdurend gesuggereerd. Vandaar dat de bewapeningswedloop tussen het ‘vrije’ Westen en Rusland weer in volle gang is. In een vrije maatschappij is zelfeigenaarschap en zelfrespect de basis voor respect voor elkaar. Alleen dan zullen we in vrede met elkaar kunnen samenleven.

Dat wil niet zeggen dat we in staat zijn om van de ene op de andere dag nadat we duizenden jaren elkaar naar het leven hebben gestaan, dat we nu opeens in staat zijn om vreedzaam naast elkaar te leven. We kunnen het echter wel leren en omdat het stapsgewijs zal gaan, kost dit tijd en moeite. Maar dat wil niet zeggen dat we er niet aan moeten werken en ook niet dat we geweld moeten verheerlijken als middel om ons veilig te voelen.

Eerst is er angst, daardoor hebben we behoefte aan veiligheid en die, zo hebben we geleerd, kan enkel doordat de overheid ons beschermt. De overheid is namelijk de enige instantie die wel wettelijk gesproken geweld mag gebruiken, niet alleen tegen de inwoners van het land zelf, maar ook tegen de vijanden.

Ondanks de druk, de angst en de dreiging zegt Kokesh in zijn boekje ‘Vrijheid!’:”Dit is een fantastische tijd om mee te maken. Wat mensen nu ervaren is zo overvloedig en heerlijk als nooit tevoren en elke dag draagt de belofte van een betere wereld in zich.”

Vrijheid!

Rob Vellekoop, 5 mei 2018