Vandaag ga ik een hele dag mee met de trein, bestemming onbelangrijk en onbekend. De enige eis die ik aan mezelf heb gesteld is om rond etenstijd thuis te zijn. Op het station aangekomen heb ik de keuze tussen een Sprinter naar het Westen of eentje die vertrekt naar het Noorden. Ik kies voor het Noorden, ik kom zelf uit het Westen en heb daar lang genoeg rond getoerd.
Net zoals de laatste keer (Liggen in het gras) ga ik ook nu op onderzoek uit hoe het is om niets te doen op een manier die absoluut buiten onze zelf gestelde regeltjes valt. We hebben geleerd nuttig bezig te zijn en een beetje doelloos rondtoeren met de trein behoort hier niet toe. Het is eerder luieren, nietsdoen dus eigenlijk. Mijn alter ego gaat helaas ook met me mee en zal ongetwijfeld mij van commentaar voorzien.
In de aanloop naar deze hoogtij dag in nietsdoen heb ik een beetje bedacht hoe dit gaat verlopen. Ik zal wat voor me uit staren, een kopje thee drinken, wegdromen bij verre einders en verder helemaal niets ondernemen.
Eerlijk gezegd ben ik vanmorgen vroeg voordat ik mijn tanden had gepoetst al lastig gevallen door mijn andere ik. Hij kwam met allerlei bezwaren zoals ‘zonde van je dag’, ‘met mooi weer ga je toch niet de hele dag in een kokende coupe zitten’ en ‘weet je het wel zeker, niemand zal het te weten komen als je vandaag iets anders gaat doen’.
Toegegeven ik heb even geslikt en een seconde of wat geaarzeld voordat ik tegen de spelbreker zei:”Je kunt de boom in, ik doe het toch!’
Het zonnetje schijnt vrolijk de Sprinter binnen. Buiten is het 14 graden. Ik ga naar Groningen en daarna naar Maastricht, want dan ben ik op tijd thuis voor het avondeten. Voor de rest hoef ik niets te doen.
Geef als eerste een reactie