#Dividendmemo’s of de grenzeloze goedgelovigheid van een volk

Liegende premiers en Kamerleden volgen elkaar in snel tempo op. De bevolking mort en klaagt, maar doet verder niets. Hoe komt het toch dat er met zoveel gelatenheid schrijnend onrecht wordt geaccepteerd? Blijkbaar keert na ieder bedrog de hoop op beter weer terug of geloven de mensen dat ze er toch niets aan kunnen doen. Dit laatste is grote onzin, er is een eenvoudige oplossing die onze goedgelovigheid meteen voor altijd doet verdwijnen.

Heel veel medelanders zijn boos en beledigd omdat Rutte hen heeft voorgelogen over de volgens hem aanvankelijk niet bestaande memo’s over de af te schaffen dividendbelasting. Keer op keer gedragen politici zich net als gewone mensen, zij liegen en bedriegen, gaan vreemd of frauderen erop los. Voor deze  gekozen bestuurders schijnen andere spelregels te gelden. Een Kamerlid is blijkbaar geen gewoon mens meer.

Na jaren van leugens en bedrog tijdens de verschillende kabinetten Rutte te slikken, blijven veel mensen boos over het al maar terugkerende fenomeen van de liegende premier. Deze man doet meestal net alsof hij niet op de hoogte is van allerlei interne zaken waarbij bijvoorbeeld Kamerleden een scheve schaats rijden of op hun beurt alles bij elkaar liegen.

Mijn vraag is: Waarom zouden we boos zijn op een premier die zich gedraagt als elk ander mens? Zou het kunnen zijn dat wij hem aan de ene kant een onwaarschijnlijk groot vertrouwen geven, hij krijgt de macht de meest achterlijke toeren met Nederland uit te halen (simpel voorbeeld: Nederland mee laten liften in een ontluikende oorlog met Rusland, door domweg de VS achterna te lopen) en aan de andere kant daarvoor als tegenprestatie verwachten dat hij eerlijk is?

Deze stilzwijgende overeenkomst slaat natuurlijk helemaal nergens op. Eens in de vier jaar maken we een hokje rood en geven we ons met huis en haard over aan de grillen van 150 Kamerleden, die werkelijk met ons mogen doen wat zij willen! Ze duwen ons niet voor niets de meest idiote wetten door de strot. En dat pikken we zeker wel! We doen echter alsof we er IETS tegen doen, door namelijk te klagen en het schrijven van lelijke tweets en Facebook commentaren. We kijken grommend naar het NOS journaal, maar daarna gaan we weer over tot de orde van de dag. En we wachten rustig af tot de volgende leugen naar buiten komt.

Dus we kunnen tijdens de verkiezingsperiode wel vertrouwen geven aan de heren en dames politici, maar we moeten na honderd jaar (quasi) democratie eens leren dat deze mensen evenmin te vertrouwen zijn.

Waarom kennen we aan deze dames en heren ineens meer goede kwaliteiten toe dan we zelf hebben? Waarom zouden deze mensen ineens eerlijker worden, nadat ze gekozen zijn, dan de kiezer zelf?
Waarom geven we deze lui een onwaarschijnlijke macht, waarmee ze ons kunnen maken en breken? Waarmee ze ons zelfs dood en verdoemenis kunnen aandoen?

Ik denk dat het hele ‘democratische gedoe’ van het stemmen op bestuurders gebouwd is op drijfzand. Het lullige is echter dat de medelander in dezelfde val blijft trappen. Iedere keer gloort er hoop dat het de volgende kabinetsperiode beter zal gaan. iedere keer tuinen we er met zijn allen weer in (de niet-stemmers uitgezonderd).

Waar het echt aan ontbreekt in ons land is een middel voor de bevolking om in te grijpen als de ‘democratisch’ gekozen politici het te bont maken. De bevolking zou vandaag bijvoorbeeld zich moeten kunnen uitspreken over het naar huis sturen van Rutte, denk aan een referendum waarvan het initiatief ligt bij de bevolking. Als zij de balen van een leugenaar hebben die een regering aanvoert, dan moeten ze het hele zooitje kunnen ontslaan, op het moment dat de bevolking dat wil!

Dat zou de zaak in een keer stevig omdraaien. Dan krijgt de bevolking de macht over de politici, dan worden de gekozenen gecontroleerd in plaats van dat de bevolking tot in het ziekelijke gecheckt wordt met 1,7 miljoen camera’s, sleepnetwet en andere gekoppelde databases met info over medelanders.

Rob Vellekoop, 24 april 2018