De weergaloze macht van de kiezer bij de Provinciale Statenverkiezingen #stemzeweg

Foto R. Vellekoop ingang Binnenhof op 1.12.18

Er tekent zich iedere verkiezingen weer een merkwaardig fenomeen af. De kiezers hebben 1 dag lang eens in de vier jaar de macht om regeringen en kamerleden naar huis te sturen. Dat realiseert zich iedereen. Maar het besef dat de macht van de kiezer nog veel verder reikt dan op deze dag ontbreekt. Het verhaal van de weergaloze macht van iedere stemgerechtigde.

Verkiezingsdagen worden niet gevierd als feestdagen van de democratie. Terwijl deze dat wel zouden moeten zijn. Over het algemeen overheerst bij de stemgerechtigde een gevoel van machteloosheid. De uitgebrachte stem komt bij een partij terecht waarvan niemand met zekerheid kan verwachten dat deze het verkiezingsprogramma van zijn of haar partij ook daadwerkelijk zal uitvoeren. Dat is namelijk afhankelijk van de andere coalitiepartners die nodig zijn om een regering te kunnen vormen. De formatie kent zijn eigen regels en trekt zich niets aan van verkiezingsuitslagen.

Ook het euforische gevoel van ik zal wel eens even met mijn stem goed- of afkeuring geven aan dit kabinet is eveneens afwezig. Na afloop van de verkiezingen worden de uitslagen altijd zodanig uitgelegd dat het meest wanpresterende kabinet het toch weer uitlegt als een teken dat de kiezer vertrouwen in de regering heeft.

Toch zou de kiezer zich iedere verkiezingsdag kunnen realiseren dat hij alle macht heeft, maar deze niet gebruikt. Iedere verkiezing komen 25 (Tweede Kamerverkiezingen) tot 50% (Provinciale Statenverkiezingen) van de stemgerechtigden niet opdagen. Deze mensen bepalen het verloop van de verkiezingen door niet te komen stemmen. De zittende macht kan direct naar huis wanneer de niet-stemmers gaan meedoen. Zoveel macht hebben ze. Des te tragischer is het dat ze deze macht niet gebruiken.

Maar het verhaal is nog veel mooier. De kiezer heeft zoveel macht dat degene die hij kiest daarna kan beslissen over leven of dood, over oorlog of vrede, rijkdom of armoede, misbruik of respect. Het kamerlid krijgt bevoegdheden die een gewoon mens niet heeft. Als burger kan je alleen maar zoveel macht overdragen als je blijkbaar hebt en die macht is onbeperkt.

Tijdens de Provinciale Statenverkiezingen is het weliswaar getrapt, maar werkt nog steeds hetzelfde. De door het volk nieuw gekozen leden van de Staten kiezen op hun beurt de Eerste Kamerleden. En in ons bestel kan deze kamer Rutte tegenhouden wanneer de niet-coalitiepartijen de meerderheid krijgen.

Macht

De macht is dus daar waar het om draait. Die macht die elke vier jaar bij de kiezer ligt, die het machtige kabinet en zijn niet minder machtige kamerleden naar huis kan sturen. Maar hoe komt het dan toch dat de kiezers zich zo machteloos voelen, ondanks die machtige handeling van het invullen van een stembiljet?

Het kan bijna niet anders dan dat de kiezer zich niet bewust is van zijn werkelijke macht. De dames en heren politici hebben iets verzonnen om de macht van de kiezer te breken. Recent hebben ze nog een bedreiging van hun machtspositie de nek om gedraaid dankzij een actie van D66. Het raadgevende referendum ging eraan. Toegegeven een raadgevend referendum is niet voldoende. Een bindend referendum dat op ieder moment gehouden kan worden over elk denkbaar onderwerp geeft de burger pas echt zijn macht die hij had op de verkiezingsdag terug. Daarom zijn de Gele Hesjes van Frankrijk hiervoor ook zo naarstig aan het demonstreren. Zij zouden met het referendum Macron al lang de laan van het Elysee hebben uitgestuurd. En ook Rutte zou al achter de geraniums hebben gezeten, als de kiezer zijn macht kon gebruiken.

Met andere woorden dit machteloze gevoel van de kiezer is terecht. Ze zijn door politici om de tuin geleid en bedrogen. Als je als politicus beweert dat er sprake is van een democratie, van een land geregeerd door het volk, dan geldt dit niet voor een dag, maar voor alle 365 dagen per jaar. Dan moet de kiezer dus elk willekeurig moment kunnen ingrijpen met een bindend referendum.

Dus de kiezers hebben wel alle macht, maar kunnen deze alleen op verkiezingsdagen te gelde maken en moeten daarna een periode van vier jaar zwijgen en slikken.

 

Rob Vellekoop, 5 maart 2019

6 Comments

  1. Zolang het geldsysteem, waarbij de regering geld leent van banken die uit het niets geld scheppen, verandert er niets. Het kost die banken niets, maar regeringen die daar hun geld vandaan halen (Nederland en de EU bijvoorbeeld) moeten het wel, én terugbetalen, én dat met rente.

    Door deze machinaties (verplicht geld pompen in een niet functionerend economisch systeem: lees Neoliberaal systeem) verliezen de huidige bestuurders elke controle over haar financiën. Hiervan zijn we iedere dag getuige, als er weer een publieke service nét iets duurder is geworden of geruisloos verdwijnt.

    De Gele Hesjes zijn een politieke macht die doeltreffend kan worden ingezet als elke deelnemer en sympathisant vanaf nu aan geen enkele verkiezing meer mee doet, hierdoor namelijk wordt elke huidige partijpolitieke vertegenwoordiging illegaal en komt er ruimte voor vernieuwing.

    Vernieuwing voor een vorm van bestuur waarbij iedereen zich betrokken voelt, mits het principieel elke uitgave met (ons eigen) belastinggeld gaat betalen, en daarmee de verschraling van het publieke sector in de hand werkende leningen van vreemde privébanken radicaal van de hand wijst.

    Wij, De Gele Hesjes, zijn een macht die van haar vertegenwoordigers dienstbaarheid kan eisen!

  2. beste mensen,
    verbaas die luie en opportunistische politici
    en ga massaal stemmen
    verblijd ze daarna met de onomstotelijke eis
    van bindende referenda
    en dit op heel korte termijn
    nog vóór er dan weer nieuwe verkiezingen mogen plaatsvinden
    en dit dan
    geënt op de keuze van de stemmers (die uiteindelijk de macht hebben, tóch?)

    wat mij betreft is dit de enige manier om daadwerkelijk
    een stem te geven aan wat je belangrijk vindt én om de de cyclus
    van het wachten op verkiezingen (waardoor de belangrijke items
    hun moment suprême verliezen)
    te doorbreken
    daarna zorg je, ook weer via je stem uitbrengen,
    ervoor dat de EU op zeer korte termijn ontmanteld wordt
    en dan kunnen we met elkaar, als wel-willende en wetende
    burgers die de maatschappij vorm geven,
    verder met positieve ontwikkeling
    zonder te lijden onder gewelddadigheden
    die de hele maatschappij ontwrichten

    we zijn al op de goede weg
    want de politieke kopstukken zijn bang
    kijk maar hoe ze elkaar nu al afmaken
    en trek je conclusies

    het politieke landschap moet volledig veranderen
    om gezond te worden dit lijkt mij een belangrijker
    thema dan het klimaatprobleem
    wat mij betreft te beginnen vanuit het lokale gebeuren
    waarbij de lijntjes kort zijn
    zonnetje

  3. Correctie: Zolang het geldsysteem, waarbij de regering geld leent van banken die uit het niets geld scheppen, niet verandert, verandert er niets etc.

  4. Het stemgedrag van de Nederlander is zo verdeeld dat het niet uitmaakt of je stemt of niet. Partijen zoals Forum voor Democratie en de PVV zijn afscheidingen van de VVD. 50 plus en Groen Links hebben ook een Neo liberaal tintje.
    De VVD heeft een redelijk constante aanhang en zal dus voorlopig blijven winnen.
    Conclusie : medelanders, houd je eigen bezig met nuttige dingen en maak je niet druk om politiek en laat je stem horen desnoods via de gele hesjes. Dat maakt indruk.

  5. Je kan stemmen tot je er bij neervalt maar zolang we niet weten of er eerlijk geteld wordt, is het alsof je met oordoppen en een blinddoek de snelweg oversteekt.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.